Usługa z Polski do Niemiec

Ogólnie obowiązuje zasada Unii Europejskiej o swobodzie przepływu usług, jednak przedmiotowo ograniczona. Podobnie jak w przypadku dostępu do rynku pracy, Niemcy zastosowali wobec Polski, w wybranych dziedzinach, 2- letni okres przejściowy z możliwością przedłużenia do 5, albo nawet 7 lat.

W tym czasie z zasady wolności świadczenia usług wyłączone będą budownictwo i usługi pokrewne (45.1 do 45.4), sprzątanie budynków, inwentarza i środków transportu (74.70) oraz wyposażanie i dekoratorstwo wnętrz (74.87). Poza wymienionymi grupami czynności, obowiązuje zasada swobody świadczenia usług produkcyjnych, handlowych, rzemieślniczych a także usług świadczonych w ramach wykonywania wolnego zawodu. Oznacza to, że np. rzemieślnik polski nawet nie posiadając siedziby w Niemczech może przybyć do tego kraju dla wykonania usługi. Świadczona usługa, z założenia jednorazowa, musi być ograniczona pod względem zakresu rzeczowego i czasu. Wykonując usługi, należy przestrzegać wszystkich obowiązujących w RFN przepisów z zakresu prawa pracy, podatkowego, o działalności gospodarczej, prawa o rzemiośle. Usługi budowlane i pokrewne oraz wyposażania i dekoratorstwa wnętrz, dla których wprowadzono okres przejściowy mogą być w zasadzie wykonywane tylko na podstawie Polsko-niemieckiej umowy z 31.01.1990 r. o oddelegowaniu pracowników polskich przedsiębiorstw do realizacji umów o dzieło w RFN, a więc w ramach ustalanego każdego roku kontyngentu osobowego. W takich przypadkach niezbędnym jest uzyskanie niemieckich pozwoleń na pracę.

UWAGA!

Mogą jednak być wykonywane także w ramach samodzielnej, zarejestrowanej w Niemczech działalności gospodarczej. Wykonywanie przez pracowników polskich przedsiębiorstwach prac w firmach niemieckich na podstawie umowy użyczenia nie jest uznawane jako świadczenie usług i w związku z tym jest objęte okresem przejściowym w zakresie dostępu do niemieckiego rynku pracy.

Źródło: REGION Europy nr14