Pałac Królewski we Wrocławiu
Wybór Pałacu Spätgena na muzeum, w którym zaprezentowane zostało 1000-letnie dziedzictwo historyczne i kulturowe stolicy Dolnego Śląska, nie jest dziełem przypadku. To nowe Forum Sztuki i Muzyki stać się powinno w najbliższej przyszłości najwartościowszą wizytówką stolicy Dolnego Śląska. Na tysiącach metrów kwadratowych stworzona została swoista „wizualizacja” losów miasta, okresów jego tryumfów i czasów upadku, momentów chwały i klęski. Bohaterami tej ekspozycji będą sami wrocławianie – poczynając od czasów średniowiecza po dzień obecny. Ambicją organizatorów jest pokazanie wyjątkowej lekcji historii ludzi i ich dokonań, ich niełatwych nieraz decyzji, błędów i sukcesów. W ramach ekspozycji zgromadzono ponad 3000 obiektów ilustrujących dzieje Wrocławia od wczesnego średniowiecza po czasy współczesne. Ogromną atrakcję stanowią zrekonstruowane komnaty rezydujących tu niegdyś władców oraz oryginalne wnętrze Pokoju Beyersdorfów. Wystawę historyczną uzupełnia kolekcja dzieł sztuki wrocławskich artystów z ostatnich dwóch stuleci. Celem autorów wystawy było w ciekawy i przystępny sposób zaprezentować najważniejsze wydarzenia z dziejów miasta na przykładzie wyjątkowych, w większości nigdy wcześniej nie pokazywanych, eksponatów. Atrakcyjność i jakość ekspozycji podnosi jej interaktywność: środki audiowizualne, oprawa muzyczna oraz odpowiednia aranżacja wnętrz.
Historia obiektu
W 1750 roku król pruski, nowy władca Śląska, zakupił od rodziny barona Heinricha Gottfrieda Spätgena barokowy pałac z przyległym ogrodem, wzniesiony w stylu wiedeńskim w 1717 roku (przy obecnej ul. Kazimierza Wielkiego). W latach 1751-53 królewski architekt Johann Boumann St. przystosował budowlę na potrzeby Fryderyka II Wielkiego. W latach 1795-1796, na życzenie Fryderyka Wilhelma II, Karl Gotthard Langhans przeprowadził przebudowę najstarszej części barokowego pałacu w duchu klasycyzmu. W 1809 roku kolejny król Fryderyk Wilhelm III przygotował dla siebie pomieszczenia w najstarszej części pałacu – piętra traktu południowego. Sale zgodnie z życzeniem monarchy miały być urządzone skromnie meblami mieszczańskimi w stylu empirowym. Kolejne zmiany nastąpiły w połowie XIX stulecia, kiedy to berliński architekt Friedrich August Stüler zaprojektował generalną rozbudowę monarszej rezydencji. W latach 1843-46 wzniesiono dla Fryderyka Wilhelma IV nowe południowe skrzydło w duchu florenckiego renesansu, którego fragment zachował się do chwili obecnej. W 1918 roku zamek został przekazany władzom miejskim Wrocławia, które przystosowały go do celów muzealnych. W dniu 20 września 1926 roku w dawnym Pałacu Królewskim otwarto Muzeum Zamkowe. W prawej części skrzydła południowego zorganizowano ekspozycję poświęconą czasom Fryderyka II Wielkiego. Prezentowano również zbiory śląskiego szkła i ceramiki oraz odlewy żeliwne. Na górnym piętrze odtworzono wnętrza z okresu baroku, rokoka oraz klasycyzmu. Kolejne wnętrza wypełniono obrazami i rzeźbami z kolekcji Albrechta Säbischa. W 1938 roku boczne skrzydła, zajmowane dotychczas przez władze wojskowe, przekazano również na cele muzealne. Organizowano tutaj wystawy historyczne, rzemiosła śląskiego oraz sztuki współczesnej. W ostatnich miesiącach II wojny światowej zamek uległ zniszczeniu. Do czasów obecnych zachował się dawny pałac Spätgena ze skrzydłami północnymi, oraz fragment skrzydła południowego. Po ich odbudowie w latach 1963-1999 znajdowało się tutaj Muzeum Archeologiczne oraz do 2004 roku Muzeum Etnograficzne. W 2008 roku zakończono gruntowny remont i modernizację gmachu dla Muzeum Miejskiego Wrocławia.
Źródło: REGION Europy nr32
